Δημώνασσα

I

Μυθολογικό πρόσωπο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν κόρη του Αμφιάραου και της Εριφίλης, σύζυγος του Θερσάνδρου, γιου του Πολυνείκη, και μητέρα του Τισσαμενού. Γίνεται λόγος γι’ αυτήν στο έπος Θηβαΐς. Η μορφή της βρίσκεται στην ανάγλυφη παράσταση της λάρνακας του Κυψέλου στην Ολυμπία, μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειας του Αμφιάραου.

II

(3ος-2ος αι. π.Χ.). Κύπρια βασίλισσα και νομοθέτης. Με ορισμένους από τους νόμους που θέσπισε όρισε να κόβονται τα μαλλιά της μοιχαλίδας και να αντιμετωπίζεται ως πόρνη, να μένει άταφος ο αυτόχειρας, ενώ απαγόρευσε τη θανάτωση βοδιού που χρησίμευε για την καλλιέργεια της γης. Είδε τους νόμους αυτούς να εφαρμόζονται στα ίδια της τα παιδιά, τα οποία υπεραγαπούσε. Δεν δίστασε όμως να διατάξει να κουρέψουν την κόρη της και να της συμπεριφερθούν ως πόρνη. Ο πρώτος γιος της αυτοκτόνησε και κατά διαταγή της ρίχτηκε έξω από τα τείχη της πόλης άταφος, ενώ ο δεύτερος σκότωσε ένα βόδι και τιμωρήθηκε με θάνατο, σύμφωνα με τον νόμο της μητέρας του. Στην εφαρμογή των νόμων της η Δ. δεν επέδειξε καμία επιείκεια. Όταν όμως άκουσε μια αγελάδα να μουγκρίζει επειδή έσφαζαν το μοσχαράκι της, θυμήθηκε τη σκληρή απώλεια των τριών παιδιών της και την κατέλαβε τέτοια θλίψη, ώστε αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή της πέφτοντας μέσα σε ένα καζάνι γεμάτο λιωμένο χαλκό.